وضعیت سطح سرمی دیگوکسین در بیماران قلبی و نقش سن در ارتباط با علائم مسمومیت با دیگوکسین

سابقه و هدف: باتوجه به مصرف زیاد داروی دیگوکسین توسط بیماران قلبی و شیوع بالای مسمومیت با آن، هدف از این مطالعه بررسی وضعیت سطح سرمی دیگوکسین و نقش سن در رابطه با بروز علائم مسمومیت در بیماران قلبی دریافت کننده دارو می باشد. مواد و روش ها: این مطالعه بر وری 441 بیمار مصرف کننده دیگوکسین در بیمارستان شهید بهشتی، انجام شد. این بیماران سابقه و مصرف طولانی دیگوکسین داشته و به دلایل مختلف از جمله وجود علائم مسمومیت و علائم قلبی در بیمارستان بستری بودند. پس از گرفتن شرح حال و بررسی وجود علائم مسمومیت، سطح سرمی دیگوکسین اندازه گیری شد. یافته ها: از 441 بیمار مورد بررسی، 63 نفر دارای علائم مسمومیت با دیگوکسین و 378 نفر بدون علائم مسمومیت بوده اند از 63 بیمار با علائم مسمومیت با دیگوکسین، 27 نفر سطح سرمی دیگوکسین بالاتر از 2 نانوگرم در دسی لیتر سرم داشته که 82% این افراد سن پایین تر از 70 سال داشتند و 36 نفر سطح سرمی دیگوکسین پایین تر از 2 نانوگرم در دسی لیتر سرم داشته که 95% این ها سن بالاتر از 70 سال داشته اند. از 378 نفر از بیماران بدون علائم مسمومیت با دیگوکسین، 42 نفر (11%) سن بالاتر از 70 سال داشته اند که همه آنها سطح سرمی دیگوکسین پایین تر از 2 نانوگرم در دسی لیتر سرم داشتند در دسی لیتر سرم داشتند و 336 نفر (89%) از آنها سن پایین تر از 70 سال داشته اند که 13 نفر (4%) از آنها سطح سرمی دیگوکسین بالاتر از 2 نانوگرم در دسی لیتر سرم و 323 نفر (96%) سطح سرمی پایین تر از 2 نانوگرم در دسی لیتر سرم داشته اند. نتیجه گیری: با وجودی که بیشترین سطح سرمی دیگوکسین در بیماران بدون علائم مسمومیت با دیگوکسین بالاتر از 2 نانوگرم در دسی لیتر می باشد ولی سطح سرمی پایین تر از 2 نانوگرم در دسی لیتر هم (بخصوص در افراد مسن، بالای 70 سال) می تواند باعث ایجاد مسمومیت با دیگوکسین شود.